باغ‌های احمدآباد با جوی آب باغ سرم‌سازی سیراب می‌شدند

محسن ماهفر، نماینده کسبه شورای اجتماعی محله بهشت، و یکی از قدیمی‌های این محله است. او خاطرات جالبی از نحوه آبیاری زمین‌های مردم و آب آشامیدنی‌شان در ۵۰ سال پیش محله‌های احمدآباد و بهشت دارد.

اولین ساکنان محله احمدآباد و بهشت آب آشامیدنی خود را بیشتر از طریق چاهی که در منازل یا باغ‌هایشان حفر کرده بودند، تأمین می‌کردند. این چاه‌ها حدود ۴۰ متر عمق داشت و معمولا به لای‌روبی نیاز داشت.

مردم برای لای‌روبی از تلمبه‌های بزرگی از جنس برنج، استفاده می‌کردند. شهروندانی هم که در خانه چاه نداشتند، هفته‌ای یک‌بار، از درشکه‌های چوبی که تانکر آب آشامیدنی داشتند، آب مورد‌نیاز خود را می‌خریدند. آب تانکر سطلی فروخته می‌شد.

آبِ این تانکر‌ها از جایی پشت باغ ملی، مکان فعلی صداوسیما تأمین می‌شد. مردم هم آب را داخل کوزه‌های سفالی می‌ریختند تا ماندگاری بهتری داشته باشد.

اما در دیوارِ همه خانه‌ها سوراخ یا سویی تعبیه شده بود که از میان آن جوی آبی عبور می‌کرد و مردم باغ و باغچه‌هایشان را با این آب آبیاری می‌کردند. این جوی آب از باغ سرم‌سازی فعلی که در آن دوران رودی جریان داشت، می‌آمد و از میان همه خانه‌ها گذر می‌کرد. آن‌زمان زمین سرم‌سازی، متعلق به آستان قدس رضوی بود و باغ میوه‌هایی همچون زردآلو، گوجه سبز، گیلاس و آلو بود. 

برای شست‌وشو هم معمولا زنان خانه‌دار با هم جمع می‌شدند و گروهی به جوی آبی که در آبکوه جاری بود، می‌رفتند. عده‌ای هم از جوی آبی که از الندشت عبور می‌کرد، استفاده می‌کردند.

 این گزارش شنبه ۹  تیر ۹۷ در شمـاره ۲۹۶  شهرارا محله منطقه یک به چاپ رسیده است